آیا دیسک کمر خوب می شود ؟

درد کمر ممکن است برای هر فردی پیش بیاید، یکی از رایج ترین درد های کمر دیسک کمر می باشد. دیسک کمر یک بالشتک های لاستیکی بین استخوان های مهره بوده که دور نخاع می پیچند.

 دیسک‌های ستون فقرات نقش بسیار مهمی در قسمت پشت بدن ما ایفا می‌کنند. آن‌ها فشار و استرس وارده بر مهره‌ها را جذب کرده و از نیم‌تنه بالایی حمایت به عمل می‌آورند. هر دیسک یک کپسول صاف و گرد است که حدود ۱ اینچ قطر و یک چهارم اینچ ضخامت دارد. دیسک ها بشکلی محکم بین ستون فقرات قرار گرفته و توسط رباط های متصل کننده استخوان های نخاع به هم پیوسته می شوند.

بعضی اوقات از درد دیسک کمر به عنوان وسیله ای برای جذب فشار و شوک یاد می شود. با گذشت زمان و افزایش سن این دیسک ها ضعیف تر و آسیب پذیر تر می شوند.

بیماری‌های ستون فقرات علل مختلفی دارد که عضلات ستون فقرات یکی از آنهاست، به علاوه استفاده نامناسب، مسائل ژنتیکی فتق دیسک ، تنگی ستون فقرات کمری و آرتروز از دیگر علت‌ها است که توجه و مراقبت از عضلات ستون فقرات منجر به پیشگیری از وقوع آسیب‌های این ستون می‌شود.

نشانه‌ های دیسک کمر عبارتند از:

• درد قسمت پایین کمر
• درد دست ها و پاها
• خواب رفتن پا
• ضعف پا

دیسک کمر

بیماری دیسک کمر یکی از بیماری‌های ناتوان کننده‌ای است که متاسفانه امروزه شیوع بالایی پیدا کرده است و بسیاری افراد از ابتلا به آن رنج می‌برند.  بی‌توجهی به آن و پیشرفت بیماری می‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته است.
دیسک کمر (درست یا غلط) یکی از کابوس های مردم در تمام دنیاست و بسیاری از افراد از کمردرد رنج می برند .امروزه سن ابتلا به این بیماری بسیار پایین آمده به گونه ای که دیسک کمر در جوانان نیز شیوع بسیار بالایی پیدا کرده است .از دیگر این بیماری ها متوان به گودی کمر یا قوس کمر اشاره کرد.

چرا دیسک کمر بیرون می‌زند؟

دیسک بین مهره‌ای به موازات بالا رفتن سن، مایع خود را ازدست می‌دهد و خشک می‌شود. در نتیجه فشردگی دیسک رخ می‌دهد که به نوبه خود می‌تواند به تخریب و تلاشی حلقه‌ی خارجی محکم دیسک بیانجامد و به این ترتیب هسته یا داخل حلقه امکان بیرون زدن از جایگاه خود و برجسته شدن را می‌یابد؛ به این عارضه بیرون زدگی دیسک کمر می‌گویند
مبتلایان به دیسک کمر معمولا با ایستادن یا راه رفتن دچار درد می‌شوند و با استراحت، درد شان تخفیف پیدا می‌کند. امروزه ثابت شده است که بسیاری از بیماران، دارای زمینه ارثی این بیماری در خانواده خود هستند.
البته سبک زندگی امروزه، همه ما را در معرض آسیب‌های ستون فقرات قرار می‌دهد. به بیان دیگر، نشستن‌های طولانی و بویژه به شیوه نامناسب، رانندگی طولانی، فقدان فعالیت ورزشی صحیح و محیط کار نامناسب و غیراستاندارد ما را در معرض صدمه به ستون فقرات قرار می‌دهد.

سندرم طناب مرکزی

سندرم طناب مرکزی (‏CCS‏) عبارت است از آسیب ناکامل به طناب نخاعی گردن که منجر به ضعف حرکتی گسترده تر اندام ‏های فوقانی نسبت به تحتانی می شود. مکانیسم آسیب از صدماتی ناشی می شود که به باز شدن بیش از حد اسپرز استخوانی ‏موجود (رشد غیر طبیعی استخوان)، بدون این که آسیبی به ستون مهره ها وارد شود، منجر می شود.

مکانیسم و علل آسیب دیدگی

سندرم طناب مرکزی (‏CCS‏) به طور معمول در بیماران مبتلا به آسیب های اتساعی )باز شدگی بیش از حد) که در آن طناب ‏نخاعی بین اسپرز استخوانی اسپوندیلوز قدامی گردنی و رباط پشتی کانال نخاعی (رباط طولی خلفی) که به آن رباط زرد یا ‏فلاوم گویند، فشرده و باریک می شود. رباط زرد یک رباط قوی است که قسمت تیغه ها (لامینا)ی قوس مهره ای دو مهره ‏مجاور در ستون فقرات را به یکدیگر متصل می‌کند. این رباط از عناصر عصبی و طناب نخاعی محافظت کرده و باعث ثبات ‏نخاع می شود به طوری که بین جسم مهره ها حرکت بیش از حد رخ نمی دهد. ‏

آسیب در نتیجه فشار قدامی و خلفی نخاع رخ می دهد و منجر به ادم، خونروی و یا ایسکمی (کم خونی موضعی) در بخش ‏مرکزی طناب نخاعی می شود. محل بسیاری از آسیب ها در بخش وسط به پایین طناب نخاعی گردن است. به دلیل ساختار ‏لایه ای راه هرمی یا راه قشری نخاعی‏‎ ‎‏ ‏‎(Corticospinal Tract)‎، با فیبرهای عصبی میانه در ناحیه بازو و جانبی در ناحیه ‏پا، بازو ها در مقایسه با پاها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند و بدین طریق منجر به اختلال حرکتی می شوند. ‏